Το Παγγαίο είναι πολύ γνωστό από τα Μυθολογικά Χρόνια .Αναφέρεται συχνά στην ιστορία του Θρακικού χώρου αλλά και στην Ελληνική ιστορία γενικότερα. Το όνομά του σύμφωνα με την μυθολογία το πήρε από τον Παγγαίο, γιο του Άρη και της Κριτοβούλης , ο οποίος χωρίς να το ξέρει ατίμασε την κόρη του και αυτοκτόνησε.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει το Παγγαίο σαν βουνό που περικλείει χρυσά και αργυρά μέταλλα.
Ο Ευριπίδης στην αρχαία τραγωδία "Ρήσος" χρησιμοποιεί τον όρο "υπάργυρος χθων" και το ονομάζει "Χρυσοβόλου λέπας Παγγαίον".
Τα μεταλλεία σύμφωνα με την παράδοση τα ανακάλυψε πρώτος ο Φοίνικας Κάδμος και τα εκμεταλλευόταν οι Θρακικές φυλές της περιοχής . Τα πιο φημισμένα από αυτά τα μεταλλεία ήταν της Σκαπτής Ύλης στην περιοχή του Στρυμώνα κοντά στην πόλη Μύρκινο.
Οι Αθηναίοι άρχισαν να έχουν σχέσεις με την περιοχή την εποχή του Πεισίστρατου τον 6ο αιώνα π.Χ. όταν ήταν εξόριστος στην περιοχή και προετοιμαζόταν να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα του. Κατά τους Περσικούς πολέμους ιδρύθηκε και η αρχαία πόλη Αμφίπολη , αποικία των Αθηναίων και με ορμητήριο αυτή προσπάθησαν να θέσουν υπό την επιρροή τους όλη την περιοχή του Παγγαίου .
Από τα ευγενή μεταλλεύματά του οι Θράκες έκοψαν χρυσά νομίσματα με παραστάσεις του κενταύρου που κρατάει μια νύμφη.
Σε μια από τις κορυφές του βουνού εικάζεται ότι υπάρχει το ιερό του Διόνυσου αλλά και ένα μαντείο σε μια σπηλιά το οποίο ήταν ξακουστό αλλά και περίφημο σε αρχιτεκτονική . Προφήτες του μαντείου ήταν οι Βήσσοι και μια γυναίκα η "προμάντις".
Στην περιοχή κοντά στο Πράβι κατά πως αναφέρει ο Ηρόδοτος υπήρχε και ο αρχαίος οικισμός της Πρασιάδας λίμνης , χτισμένος πάνω σε δοκάρια μέσα στη λίμνη αυτή.
Το χρυσοφόρο Παγγαίο τράβηξε την προσοχή του τότε βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Β΄ ο οποίος στα νομισματοκοπεία της Αμφίπολης και των Φιλίππων έκοψε πλούσιες σειρές χρυσών και αργυρών νομισμάτων , όταν κυρίευσε την Αμφίπολη το 359π.Χ. και ίδρυσε την πόλη των Φιλίππων στο χώρο των αρχαίων Κρηνίδων το 356 π.Χ. Η εκμετάλλευση των χρυσοφόρων κοιτασμάτων του Παγγαίου συνεχίστηκε τόσο από τον Μέγα Αλέξανδρο όσο και από τους Ρωμαίους που κυρίευσαν την περιοχή και στις μέρες τους τα μεταλλεία αυτά άρχιζαν να παρακμάζουν . Λέγεται και μόνο δια της παραδόσεως , ότι στην εποχή του Βυζαντίου έγινε η τελευταία εξόρυξη χρυσού από την Αγία Ελένη μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου για να χρηματοδοτηθεί η ανασκαφή στους Αγίους Τόπους για την ανεύρεση του Πανάγιου Τάφου.
Οι βραχογραφίες βρίσκονται βορειοδυτικά του Παγγαίου σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Σύμφωνα λοιπόν με την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τις βραχογραφίες που βρίσκονται στο χωριό Κρυονέρι Καβάλας ,στους πρόποδες του όρους Λεκάνη , απέναντι από το Παγγαίο , στο φαράγγι του Αγγίτη , κοντά στο σπήλαιο Αλιστράτης Σερρών και στο Βορειοδυτικό Παγγαίο , η χρονολογική τους ηλικία προσδιορίζεται από τα μέσα της 1ης χιλιετίας από το 580 π.Χ. Συγκεκριμένα κατά τους P. COLLART και CUCREY (1975) η ηλικία τους τοποθετείται μέσο της 1ης χιλιετίας. Τα θέματα όλων αυτών των βραχογραφιών που αναφέρουν στη βιβλιογραφία τους οι επιστήμονες είναι ζώα , καβαλάρηδες , τόξα , ακόντια ,ήλιοι και γενικότερα στοιχεία της φύσης , θέματα σχετικά με την προϊστορική εποχή.
|
|
|
|
|
